چکیده

<<صـدای زنـگ مدرسـه>> یـک پدیـده تکرارشـونده در محیطهـای تربیتـی اسـت، ایـن صـدای آشــنا در خــود دارای وجه هــای ناآشــنا و ناآشــکار اســت، آشــکار کــردن ایــن وجه هــای ناآش کار و ناآش نا نش ان میدهد که عنصر تربیت ی فـوق با تجربه هـای زیسـته گوناگـون آغشــته اســت. فهــم ایــن موضــوع، پدیــده تربیتــی فــوق را از یــک وجــه غالــب و یکســان انگاشــته خــارج و امکانهــای متعــدد از ایــن پدیــده را مجــال بــروز میدهــد. در ایــن نوشــته بــا رویکــرد پدیدار شناســانه هرمنوتیکــی، از تقلیــل پدیده هــا بــه یــک تجربــه متصــل و متافیزیکــی بــا ساختگشــایی و الیهبــرداری از تجربــه موجــود جلوگیــری و بهســوی الیه هــا و امکانهـای دیگـر از پدیدـه فوق میرویـم. رفتـن بهسـوی امکانـات دیگـر از پدیدهـا یعنـی گشــودگی بــه صداهــای دیگــر از هســتی چیزهــا، کــه گشــودگی بهســوی امکانــات دیگــر از زمانمنــدی انســان و چیزهــا و در نهایــت از زمانــی بــودن هســتی ریشــه میگیــرد، فهــم ایــن موضــع ســبب میشــود کــه مــا «صــدای زنــگ مدرســه» را بــر اســاس پــروا و تجربههــای زیسـته بـه نحـو زمانـی فهـم کنیـم و گسـترش دهیـم.