چکیده

هــدف اصلــی پژوهــش حاضــر واکاوی برخــی از مشــکالت آمــوزش مجــازی در دوران شــیوع ویــروس کرونــا نســبت بــه آمــوزش حضــوری چهره به چهــره می باشــد. بــا پاندمــی کوییــد ۹۱ در ایـران، نهـاد آمـوزش نیـز همچـون نهادهـای دیگـر تحـت تأثیـر قـرار گرفـت و در راسـتای رعایــت توصیه هــای بهداشــتی و فاصله گــذاری اجتماعــی؛ آمــوزش بهصــورت مجــازی بــابه رهگیــری از فناوری هــای مختلــف شــروع و همچنــان ادامــه دارد. بــرای واکاوی ایــن نــوع از آمــوزش از دور و تفاوتهــای آن از آمــوزش حضــوری چهره بهچ هــره میتــوان بــه مالزمــت بدنــی در آمــوزش، فروکاهــش هــای مجازگونگــی آمــوزش و حواسپرتــی عادتــی در آمــوزش اشــاره کــرد. امــا بــا همــه ایــن چالشهــا آمــوزش بایــد در جامعــه جریــان یابــد و متوقــف نشــود. بــه نظــر میرســد در شــرایط پســاکرونا آمــوزش میتوانــد به صــورت کالس معکــوس ادامــه یابــد. به گونــهای کــه از ابزارهــای و قابلیت هــای فناورانــه به صــورت مجــازی بــرای تدریــس و یادگیــری در قالبهــای چندرســانهای بهــره گرفتــه شــود و از طرفــی زمانــی کوتــاه نیـز بــرای حضـور و رفـع اشـکال یادگیرنــدگان در نظـر گرفـت.